Bojan Radojčić je rođen u Šapcu 1981. godine. Umetničko obrazovanje započeo sa jedanaest godina pohađajući Školu slikanja i crtanja pri Kulturnom centru u Šapcu kod prof. Dragiše Marsenića, a potom srednju Školu za umetničke zanate u Šapcu, odsek za konzervaciju i restauraciju. Godine 2004. diplomirao je slikarstvo na Akademiji lepih umetnosti u Beogradu. Prvu samostalnu izložbu imao je 2009. godine u Galeriji REMONT u Beogradu. Od tada izlagao na brojnim samostalnim i grupnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Radovi mu se nalaze u privatnim kolekcijama u Austriji, Danskoj, Islandu, Italiji i Norveškoj, kao i u MSUV u Novom Sadu. Saradnju sa Galerijom Pi iz Kopenhagena započeo je 2012. godine koja ga predstavlja na brojnim sajmovima umetnosti u Danskoj. Stipendiran je od strane KONE Fondacije iz Finske gde je proveo dve nedelje u okviru Saari Residence programa 2018. godine. Dobitnik je nekoliko prestižnih nagrada, a bio je i finalista za nagradu Dimitrije Bašičević Mangelos 2012. godine, kao i finalista nagrade Fonda Vladimir Veličković za crtež 2010. godine. Član je ULUS-a od 2009. godine. Živi i radi u Beogradu.

Small Deaths are the Saddest (Male smrti su najtužnije) je rad koji postavlja večito pitanje o odnosu između velikih događaja, globalnih tema i sitnica koje zapravo čine život. Da li je značaj događaja srazmeran njihovoj veličini? Koliko velike moraju biti stvari da bismo osetili prazninu kada nestanu? Koliko male moraju biti smrti da bi naše srce uvenulo? Rad Male smrti su najtužnije, sačinjen je od sakupljenih mrava koje je umetnik kao dete pronašao udavljene u kofi zašećerene vode u starom vinogradu, koja je imala svrhu da privlači insekte kako ne bi uništavali grožđe. U zgradi u kojoj umetnik živi, pronašao je odbačena ulazna vrata koja su ostavljena nakon što su zamenjena novim. Razmišljajući o odbacivanju predmeta kao o njegovoj smrti, posegao je za srcem, odnosno kartonskim saćem kojim su vrata ispunjena. Puneći ih termofolijom koja se koristi za održavanje telesne temperature u prvoj pomoći, on pokušava da im produži život. Baš kao što Japanci slomljenu keramiku spajaju zlatom, naglašavajući time vrednost pukotina koje život donosi, tako i zlatna boja termo folije dodaje vrednost i od ove male “smrti” pravi estetički doživljaj.

Izložba je otvorena od 1. do 13. aprila i deo je izlagačkog programa “po pozivu” za 2019. godinu. Kustos je Filip Kovačević.